آيه شماره ۳۷ از سوره مبارکه ابراهیم
امید
رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ
پروردگارا من [يكى از] فرزندانم را در درهاى بىكشت نزد خانه محترم تو سكونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده باشد كه سپاسگزارى كنند
1- - انتخاب مسكن انبیا بر اساس نماز وعبادت بود. «اسكنت - لیقیموا الصلوة»
2- دیندارى، گاهى با آوارگى، هجرت، دورى از خانواده و محرومیت از امكانات رفاهى همراه است. «اسكنت من ذریّتى بواد غیر زرع»
3- نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
4- محبوبیّت و گرایش دلها به دست خداست. «فاجعل افئدة…»
5- همهى مردم لیاقت دوست داشتن اولیاى خدا را ندارند. «من الناس»
6- مردان خدا، دنیا را براى هدفى عالى مىخواهند. «من الثمرات لعلّهم یشكرون»
امید به زندگی
آخرین نظرات