آيه شماره ۳۷ از سوره مبارکه ابراهیم
امید
رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ
پروردگارا من [يكى از] فرزندانم را در درهاى بىكشت نزد خانه محترم تو سكونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده باشد كه سپاسگزارى كنند
1- - انتخاب مسكن انبیا بر اساس نماز وعبادت بود. «اسكنت - لیقیموا الصلوة»
2- دیندارى، گاهى با آوارگى، هجرت، دورى از خانواده و محرومیت از امكانات رفاهى همراه است. «اسكنت من ذریّتى بواد غیر زرع»
3- نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
4- محبوبیّت و گرایش دلها به دست خداست. «فاجعل افئدة…»
5- همهى مردم لیاقت دوست داشتن اولیاى خدا را ندارند. «من الناس»
6- مردان خدا، دنیا را براى هدفى عالى مىخواهند. «من الثمرات لعلّهم یشكرون»
موضوع: "امید و زندگی"
آيه شماره ۳۷ از سوره مبارکه ابراهیم
امید
رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ
پروردگارا من [يكى از] فرزندانم را در درهاى بىكشت نزد خانه محترم تو سكونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزى ده باشد كه سپاسگزارى كنند
1- - انتخاب مسكن انبیا بر اساس نماز وعبادت بود. «اسكنت - لیقیموا الصلوة»
2- دیندارى، گاهى با آوارگى، هجرت، دورى از خانواده و محرومیت از امكانات رفاهى همراه است. «اسكنت من ذریّتى بواد غیر زرع»
3- نماز در ادیان قبل نیز بوده است. «لیقیمواالصلوة»
4- محبوبیّت و گرایش دلها به دست خداست. «فاجعل افئدة…»
5- همهى مردم لیاقت دوست داشتن اولیاى خدا را ندارند. «من الناس»
6- مردان خدا، دنیا را براى هدفى عالى مىخواهند. «من الثمرات لعلّهم یشكرون»
مراقبت از گل
زن نيز مانند گل به مراقب و مراقبت فيزيكي و عاطفي نياز دارد. شوهر بايد «نفقه عاطفي و فيزيكي» همسرش را بدهد. بيش تر گل ها تاب سرما يا گرماي زياد را ندارند و پژمرده مي شوند. غيرت به جا و متعادل شوهر، سبب حفظ همسر مي شود. زن نيز از نظر روان شناختي وابسته است و به تكيه گاه و حمايت تمايل دارد. زن، مظهر ناز است و مرد مظهر نياز. اگر قرآن مي فرمايد: مرد سرپرست زن است،2 به معناي برتري نيست. مرد به دليل طبع مردانه، اقتدار، جسم قوي و وظيفه مراقبت و نفقه دادن، براي سرپرستي زن مناسب تر است، وگرنه زن و مرد از يك گوهر وجودی اند و برتري انسان ها به تقوا است. قِوام به تكيه گاه نهال مو يا گل مي گويند و بر اساس این آيه، مرد تکیه گاه زن است.
پی نوشت:
زن گل است و اسلام باغبان، محمد حسین قدیری
آخرین نظرات